Vorige week hadden we het over ‘overbodigheid’. (Hier te lezen). Wat dacht u van de volgende zinnen? (Gehaald uit levensechte Anglo-Amerikaanse contracten!):
- Headings are for ease of reference only and do not affect the interpretation or construction of this Agreement.
- References to the word “include” or “including” (or any similar term) are not to be construed as implying any limitation and general words introduced by the word “other” (or any similar term) shall not be given a restrictive meaning by reason of the fact that they are preceded or followed by words indicating a particular class of acts, matters or things.
Wat is er eigenlijk overbodig in een Anglo-Amerikaans contract – wel zo handig, is al in het Engels opgesteld – wanneer op dit contract Nederlands recht van toepassing is? Het is niet de bedoeling om in deze blog alles wat als overbodig zou kunnen worden gezien aan de kaak te stellen. Ik zal mij hier beperken tot de entire agreement clause.
Het zal iedereen die een Anglo-Amerikaans contract heeft gezien, duidelijk zijn dat een contract opgesteld onder de common law wel heel erg gedetailleerd is. Er staat van alles in waarvan je je af kan vragen waarom dat nodig is. Neem ‘overmacht’: dat is toch al in de wet geregeld? Waarom moet er dan zo’n geweldig lange lijst van circumstances beyond a party’s control in een force majeure clause worden opgenomen? Het is toch naar Nederlands recht genoeg om aan te geven wat NIÉT onder overmacht valt? Je hoeft toch niet een hele lijst te maken van wat je WÉL onder overmacht verstaat? En waarom al die representations en warranties? Dat hadden we dat toch al in een Letter of Intent vastgelegd?
De belangrijkste reden voor al dit gedetailleerde geformuleer is dat de common law andere uitgangspunten hanteert bij het contracteren. De common law heeft geen (in een burgerlijk wetboek vastgelegde) regels die voor partijen als uitgangspunt dienen bij het contracteren. Bij een geschil moet de common law rechter het doen met wat de partijen in hun contract zijn overeengekomen; hij kan het contract niet toetsen of interpreteren aan de hand van in de wet vastgelegde, algemene regels. Daarnaast kent de common law geen algemeen beginsel van redelijkheid en billijkheid dat de rechter kan hanteren. Dit zijn al drie essentiële verschillen tussen het Nederlandse recht en de common law waar het om contracteren gaat. Hele scholen juristen verliezen deze verschillen uit het oog als zij onder dat contract in foutloos Engels (wel zo handig, hebben we al, hoef je niet het wiel opnieuw uit te vinden…) de zin toevoegen: This contract will be governed by the laws of the Netherlands. Maar dit terzijde.
In het Anglo-Amerikaans recht moeten de partijen alles wat van belang is voor de contractuele verhouding binnen de four corners van het contract zelf vastleggen.
Deze four corners rule, ook wel de parol evidence rule genoemd, heeft als gevolg dat een partij zich niet kan beroepen op extrinsic evidence, dat wil zeggen op afspraken die niet in het contract zelf zijn vastgelegd. Wat partijen met een overeenkomst beogen, mag alleen uit de overeenkomst zelf worden afgeleid; partijen bepalen immers zelf wat ze in hun overeenkomst wensen vast te leggen. Het is niet de bedoeling dat er later nog afspraken blijken te gelden over aangelegenheden die partijen weliswaar besproken hebben, maar die niet in de overeenkomst terecht zijn gekomen.
Het is deze four corners rule die voor alle duidelijkheid vaak ook nog expliciet in een contract wordt opgenomen als: de entire agreement clause. Inmiddels heeft de entire agreement clause in Nederland enig juridisch stof doen opwaaien – meer daarover in een volgend blog.
Zoals we begonnen, willen we ook graag eindigen. Als het allemaal niet zo serieus bedoeld was, zou je er bijna om moeten lachen…
- References to persons shall include bodies corporate, unincorporated associations and partnerships, in each case whether or not having a separate legal personality.
- Except where the context specifically requires otherwise, words importing one gender shall be treated as importing any gender, words importing individuals shall be treated as importing corporations and vice versa, words importing the singular shall be treated as importing the plural and vice versa, and words importing the whole shall be treated as including a reference to any part.
PS:
De Branch Out Legal English Blog gaat even op vakantie. We zien u graag terug in de laatste week va augustus. Prettige Vakantie!!