Monthly Archives: January 2021

What’s in a language? (48)

What's in a language?

Valse Vrienden, False Friends: woorden of zegswijzes die in twee talen hetzelfde lijken of klinken maar iets totaal anders betekenen.

Zo is het Engelse brutal niet het Nederlandse ‘brutaal’, en administration is niet
‘administratie’, etc. (voor meer Engels-Nederlandse False Friends klik hier). Of, op juridisch gebied, zijn Nederlandse ‘statuten’ geen Engelse statutes, wat je zou kunnen denken, maar Articles of Association, een Engelse curator is niet de Nederlandse curator maar een
bankruptcy trustee, zo zijn considerations geen ‘overwegingen’ maar een juridisch concept dat bij ons met prestatie-tegenprestatie zou kunnen worden aangeduid en verwijst
misrepresentation  niet naar onbevoegde vertegenwoordiging maar is een mededeling die niet juist is, wat wij ‘dwaling’ zouden kunnen noemen.

Meer voorbeelden? Het Nederlandse ‘concept’ is niet het Engelse concept. Een
‘conceptovereenkomst’ is derhalve een draft contract; het Engelse concept is veeleer ‘een begrip’. De Nederlandse ‘procedure’ is niet, wat je zou kunnen verwachten, procedure, maar (legal) proceedings. Voor een procedure ga je namelijk naar medisch onderlegden.  En wat Nederlanders onder ‘jurisprudentie’ rekenen is in het Engels meer iets als precedent of case law. Het Engelse jurisprudence bestaat verwarrend genoeg wel, maar betekent meer wetstheorie of -filosofie.

Maar dit zijn woorden in twee talen (Nederlands en Engels, dus). Iets ingewikkelder wordt het bij False Friends in één en dezelfde taal: Brits-Engels en Amerikaans-Engels. George Bernard Shaw verzuchtte al eens dat “England and America are two countries separated by a common language“. En dat gaat ook vaak ook op voor British Legal English (BLE) en American Legal English (ALE).

Audience is een mooi voorbeeld. Het betekent natuurijk ‘publiek’, maar in het ALE betekent het nooit the right of a lawyer to appear and plead in court maar in het BLE heeft het wél die betekenis: right of audience. Een ‘inval van de politie’ is een dawn raid in BLE, dezelfde actie heet een search and seizure in het ALE.

Als je in Engeland een advocaat inschakelt, dan is dat: to instruct a lawyer, als je iets dergelijks in de Verenigde Staten wil doen, dan doe je er beter aan om te zeggen: to hire, of to engage a lawyer. Diezelfde lawyer zal in een rechtszaal een eindpleidooi houden, een Amerikaans jurist voert dan a closing argument terwijl zijn Britse tegenhanger a closing speech voert.

Met name de Britten winden zich nogal op over deze -in hun ogen- ‘diefstal’ van begrippen, maar nog veel erger vinden zij dat ook de rechtbankmores onder invloed van (voornamelijk Amerikaanse) rechtbankseries op televise veramerikaniseren. Tenminste, op
televisie…

In tv-series (door Amerikanen gemaakt, maar spelend in Engeland) worden steeds vaker getuigen opgeroepen om to take the stand (ALE) naar dat verhoginkje in de rechtszaal te gaan dus. Alleen… Engelse rechtbanken hebben helemaal geen verhoginkje! In
werkelijkheid worden getuigen opgeroepen om to go into the (witness) box (BLE). In diezelfde series wordt ze dan gevraagd om to testify (ALE), in de werkelijke Britse rechtbankwereld wordt ze gevraagd to give evidence (BLE).

Op onder verdachte omstandigheden overleden personen wordt een post-mortem (BLE) uitgevoerd, op televisie is dat een autopsy (ALE) geworden. Gescheiden ouders betalen nu op tv alimony (ALE), terwijl een aantal jaren geleden dat nog maintenance (BLE) was. Een parole (voorwaardelijke vrijlating) gold in Engeland alleen voor soldaten die in een oorlog door de vijand gevangen genomen werden en werden vrijgelaten als ze plechtig beloofden niet meer de wapens op te nemen. Onder invloed van de Amerikaanse rechtspraak (of waren het de Amerikaanse tv-series?) werd dit woord vanaf het midden van de jaren ’60 ook voor veroordeelde gevangenen gebruikt. Tot rond de laatste eeuwwisseling was to
appeal  een intransitief werkwoord (een werkwoord dat geen lijdend voorwerp nodig heeft), en werd het in combinatie met het voorzetsel against gebruikt, to appeal against (BLE) dus, nu niet meer. Voor de Brexit zei Theresa May nog (in relatie tot die Brexit): “We’re appealing the High Court decision”, terwijl dat 15-20 jaar geleden “We’re appealing against the High Court decision” was geweest.

Taal verandert, zélfs als de omstandigheden hetzelfde blijven.

Clarity (35)

Clarity

In onze blog van vorige week hadden we over de zin: In the underlying case, this means the house should not have any defects that were not mentioned in the agreement. Een hoofdzin en een bijzin met allebei een ontkenning. Nu gaan er ook regelmatig stemmen op om
ontkenningen maar liever helemaal niet te gebruiken.

In het artikel Word Length and the Structure of Short-Term Memory in het  Journal of Verbal Learning and Verbal Behavior stelt Alan D. Baddeley dat de hersenactiviteit van lezers
aanmerkelijk vertragen wanneer  lezers passieve zinsconstructies (zoals: “de man wordt door een hond gebeten”) of ontkenningen tegenkomen. Iedere ontkenning zegt namelijk “wat is, of “wat moet” door de lezer te vertellen wat “niet is” of wat “niet hoeft”. En dat vereist extra werk voor de hersencellen…

Met andere woorden: probeer ontkenningen in een zin zo veel mogelijk te vermijden; schrijf in plaats van not the same: different, in plaats van not many: few, in plaats van did not: failed to, in plaats van does not have: lacks, in plaats van did not accept: rejects, in plaats van did not remember: forgot, etc. etc.

Hoewel iedere vertraging van opname-snelheid, en dus begrip, bij de lezer voorkomen moet worden, valt het nog wel mee met onze voorbeeldzin. Anders wordt het met zinnen met een dubbele ontkenning (double negative). Daar hebben de meeste hersenen vaak zó veel moeite mee dat dergelijke zinnen soms twee keer gelezen moeten worden om goed te begrijpen wat er staat.

Voorbeelden uit pre-Course Tasks die Nederlandstalige juisten insturen vóór aanvang van een training Legal English Writing Skills insturen?

  • …so that the mere presumption of the existence of damage is not insufficient to… maak daar liever van: the existence of damage is sufficient
  • …your presence at this meeting was not without obligation… maak daar liever van: …your presence at this meeting was mandatory…
  • We have no reason to believe that a judge will not grant a prejudgment seizure in this specific matter as… maak daar liever van: We believe that a judge will grant a prejudgment seizure in this matter…
  • …and most of those costs do not seem unreasonable maak daar liever van: …and most of those costs seem reasonable
  • …do not feel uncomfortable to… maak daar liever van: …feels comfortable to…

Het kán zijn dat, met name niet-Engelstalige, schrijvers niet goed weten dat ook woorden die beginnen met un- (als in: unnecessary), im- (als in: impossible), in- (als in: incorrect) natuurlijk ook een ontkenningen zijn, en ook woorden als without, unless, preclude, fail etc. maar dat zijn ze natuurlijk wel.

Natuurlijk zijn er meer dan genoeg redenen om dergelijke double negatives wél te
gebruiken (om minder streng of minder direct of om meer beleefd over te komen bijv., of om mensen juist zand in de ogen te strooien), maar of die thuis horen in juridische
schrijfsels, waar  “duidelijkheid” immers voorop moet staan, is een hele andere zaak. Boris Johnson heeft ooit in een radio-interview gezegd: I could not fail to disagree with you less. Probeer van deze viervoudige(!) ontkenning maar eens chocola te maken…

NB:
Er is één onderdeel binnen de Angelsaksische rechtspraak waar een ontkenning  écht
belangrijk is (en blijft): de uitspraak van een jury. Guilty of not guilty. In april 1999 werd de heer Alan Rashid na een twee dagen durende rechtszaak door het Cardiff Crown Court
veroordeeld tot twee jaar gevangenschap. Nadat hij uit de rechtszaal werd verwijderd, vroeg een lid van de jury aan de rechter waarom dat was. De rechter scheen door een hoestbui van een van de juryleden het woordje not in not guilty niet gehoord te hebben. De heer Rashid kwam direct weer op vrije voeten. Een mooi staaltje van niet alleen blind rechtspreken, maar ook nog doof.

What’s in word? (39)

What's in a word?

Vergelijk eens de volgende twee zinnen:

  • In the underlying case, this means the house should have no defects that were not mentioned in the agreement.
  • In the underlying case, this means the house should not have any defects that were not mentioned in the agreement.

Ze betekenen natuurlijk precies hetzelfde, niemand zou iets anders kunnen beweren en beide zinnen zijn -in ieder geval- grammaticaal goed. Alleen…, een native speaker Engels zal onmiddellijk zien dat de eerste zin door een niet-Engelstalige advocaat is geschreven. Als een Engelstalige in het Nederlands zou schrijven:  “… dit betekent dat het huis niet tekortkomingen zou moeten hebben…” weten wij ook wat hij wil zeggen, maar het “klinkt verkeerd”.

We zien de constructie should have no (of soortgelijke constructies) erg vaak in door Nederlandse juristen geschreven Engelstalige teksten, maar in het Engels is het nu
eenmaal veel gebruikelijker om het werkwoord te ontkennen: should not (of shouldn’t in meer informele teksten) dan het zelfstandig naamwoord te ontkennen (no defects, dus). En waar je niet aan gewend bent, geeft verwarring.

Een echte reden hiervoor heb ik niet. Anders dan misschien dat het Nederlands
makkelijker “geen” kan maken door een “g” voor de “een” te zetten om er op die manier een negatief van te kunnen maken.

Wat je in het Engels (en al helemaal in Engelse juridische teksten) wél nog vaak ziet, is de uitdrukking any and all, zoals in … this means the house should not have any or all defects that were not mentioned…. Any or all echter moet worden geschaard onder de talloze zgn. legal doublets waar we het hier al een paar keer over hebben gehad. null and void ,
breaking and entering, assault and battery of indemnify and hold harmless

Al die gevallen komen voort uit een juridische drang om maar zo volledig mogelijk te zijn, een angst om ergens iets te missen. Keer op keer proberen partijen voor de rechter duidelijk te maken dat er een fundamenteel verschil is tussen any and all en all (of any) op zichzelf, dus zónder and all.

Een voorbeeld? In de Terms of Service van YouTube staat ergens: YouTube expressly
disclaims any and all liability in connection with Content en even later: You license to YouTube all patent, trademark, trade secret, copyright or other proprietary rights in and to such Content (mijn benadrukking). Het beoogde verschil is dat  any and all één enkele aansprakelijkheid betekent, zonder alle andere verplichtingen, naast al deze
verplichtingen tegelijk. In het tweede geval betekent “all” botweg alle aansprakelijkheden tegelijk en niet ééntje afzonderlijk. Een nuance, zo denkt men, die belangrijk kan zijn in de gevallen waarin je zowel de mogelijkheid van één item als de mogelijkheid van alle items tegelijk wilt opnemen. Any zou dus minder moeten betekenen dan all, en voor de volledigheid wordt daarom maar any and all gebruikt.

Maar zoals bijna altijd bij legal doublets veegt een rechtbank de vloer aan met die
‘redenering achteraf’ bij het gebruik ervan. Harrington v Interstate Business Men’s Accident Association: “In broad language, it covers ‘any final decree’ in ‘any suit at law or in chancery’ in ‘any circuit court. ‘Any’ means, ‘every,’ ‘each one of all.“‘ Of anders: Gibson v Agricultural Life Insurance : “… upon arriving at the conclusion that the sensible connotation of the word ‘any’ implies ‘all’ and not ‘some’” of weer een andere:  Donohue v Zoning Board of Appeals: “…the word ‘any’ is to be considered all-inclusive, the word “any” has a diversity of meanings and may be employed to indicate “all” or “every” as well as “some” or “one. It is synonymous with ‘either,”every,’ or ‘all.”

Kortom, gebruik het als u daar zin in heeft, of als u eens een keertje extra juridisch wil overkomen, of om wat voor reden dan ook, maar verwacht niet dat any and all juridisch iets anders betekent dan alleen maar any, of alleen maar all.

En denk erom: mocht je de negatief willen gebruiken, maak dan het werkwoord negatief, en niet het zelfstandig naamwoord!