Monthly Archives: February 2022

Correctness (36)

Correctness

Amerikaanse rechtbanken leunen, zoals ook vorige week hier gezegd, nogal stevig op
woordenboeken en grammatica’s. De Code of Laws of the United States of America (U.S.C.) is een compilatie en codificatie van de federale wetgeving van de VS.  De U.S.C. wordt elke zes jaar heruitgegeven met jaarlijkse supplementen. De editie uit 2018 bestaat volgens de US Government Printing Office uit 2250.000 pagina’s. Hoofdstuk 1.1. van de U.S.C. houdt zich bezig met woorden en met constructies van zinnen, en staat ook wel bekend als The Dictionary Act.

Er wordt vaker gebruik van gemaakt dan u misschien wel zou denken: in de zaak United States v. Jackson uit 2003 probeerde de heer Gary Jackson in een hoger beroep van zijn veroordeling voor seks met minderjarigen af te komen. In april van dat jaar werd een
federale wet aangenomen die iedere Amerikaanse staatsburger straft die travels in foreign commerce, and engages in any illicit sexual conduct with another person. Jackson begon zijn travels in 2001 en werd in juni 2003 door de Cambodjaanse politie gearresteerd wegens seksuele handelingen met minderjarigen en aan de Amerikaanse politie uitgeleverd. En dus veroordeeld.

Jackson ging in november 2001 op reis en zijn advocaten pleitten, met succes, dat hoewel hij zijn seksuele daden verrichtte ná aanname van de Amerikaanse wet in april 2003, zijn veroordeling onwettig was gezien hij al in 2001 op reis ging: Congress (ofwel: de wetgever) has specified generically how we are to apply statutes that use the present tense: The Dictionary Act provides that “in determining the meaning of any Act of Congress, words used in the present tense include the future as well as the present.” (2000). Congress did not say that its usage of the present tense applies to past actions, an omission that, given the
precision of the Dictionary Act in this regard, could not have been an oversight. En dat laatste omdat er genoeg wetten werden/worden aangenomen waarbij wél rekening wordt gehouden met daden nádat een wet is aangenomen…

Het O.M. deed nog enkele verwoede pogingen om dan maar wat vette vraagtekens te zetten bij die zgn. travels van Jackson; was het, gezien de lengte van die travels niet veel meer een emigratie, een relocatie of iets anders dergelijks? Maar m.b.v. de Merriam-Webster’s Dictionary, de Random House Dictionary of the English Language én Black’s Law Dictionary maakte het Hof ook daar korte metten mee.  Het Hof was van mening dat Jacksons reis vóór de inwerkingtreding van de wet begon. En dat het dus het juist was om zijn aanklacht te verwerpen.

Er wordt door het Congres (de Amerikaanse wetgevende instantie) dus niet alleen hard nagedacht over de vorm van werkwoorden (actief-passief, zoals we vorige week hebben gezien), maar ook over de grammaticale tijd (tense) van het werkwoord. Grammatica heeft een betekenis!

Zo zien wij erg vaak dat de toekomstige tijd in het Engels (will, dus) vaak verkeerd gebruikt wordt door Nederlanders die Engels schrijven. Will wordt alléén gebruikt bij a) een zekere toekomst (bijv. We will see a significant increase next year), b) een belofte (bijv. I will ring you as soon as I arrive), c) een voorspelling (bijv. I think it will be a difficult year of d) een verzoek/vraag (bijv. Will you come this way please?).

Will gebruik je niet als a) een zin(sdeel) begint met woorden als when, while, before, after, by the time, as soon as, if, unless, etc, b) als je het hebt over feiten, beleid of processen en c) als het gaat om een geplande activiteit. In de gevallen a) en b) gebruik je de gewone tegenwoordige tijd, oftewel: geheel in lijn met de woorden van het Congress/Dictionary Act: words used in the present tense include the future as well as the present. In de gevallen c) gebruik je de –ing vorm of  going to. (klik hier voor will vs. going to).

Een paar voorbeelden van wat wij de afgelopen weken tegenkwamen in door Nederlanders geschreven Engelstalige stukken:

  • After the written proceedings, oral proceedings will usually commence. Moet zijn: … oral proceedings usually commence (feiten, beleid of processen)
  • Generally, a pre-emption right will be adopted by the municipal council. Moet zijn: …right is adopted (feiten, beleid of processen)
  • A Dutch court will usually respect such a contractual choice of law. Moet zijn: …court usually respects such…(feiten, beleid of processen)
  • On 3 September, I will start my first job as a corporate lawyer. Moet zijn: On 3 September, I am starting of anders: I’m going to start … (geplande activiteit)

Begrijp me niet verkeerd; goedwillende moedertaalEngelssprekenden zullen heus wel
begrijpen wat u bedoelt, maar slechtwillenden (in bijv. een rechtszaak) zouden het met een grammatica in de hand anders kunnen uitleggen en de zinnen interpreteren zoals u die niet hebt bedoeld.  Grammatica betekent iets!

Meer voorbeelden zoals hierboven? Lees en verbeter ze zelf.

  • In the scenario the Court will annul the judgment, the Court will most likely refer the case back to …
  • The court will appoint an insolvency practitioner who will take over the business operations and administration of the company.
  • The Board of Directors will sign next week.
  • It is common practice that when a bankruptcy is ordered a stay period will be proclaimed

Clarity (44)

Clarity

“Grammatica betekent iets. Meer in het Engels dan in het Nederlands”. Dát zeggen we keer op keer in deze blog (lees bijv. hier, hier of hier). Het Anglo-Amerikaanse common law-rechtssysteem gaat uit van de tekst (de  spreekwoordelijke ‘Letter van de Wet’, of van het contract of van welk juridisch schrijfsel dan ook).

Dat grammatica ook écht iets betekent, weten (met name) Amerikaanse strafadvocaten ook. Zij maken dan ook vaak en uitbundig gebruik van woordenboeken, stijlgidsen en grammaticaboeken om duidelijk te kunnen maken wat de wetgever (in hun ogen) al dan niet bedoelt.

Grammatica is van groot belang voor Engelstalige advocaten, rechters en contracten-opstellers; het juiste gebruik van grammaticale termen bepaalt soms de uitkomst van een zaak. Neem nu eens werkwoorden. Werkwoorden hebben vijf eigenschappen: 1) persoon (eerste persoon, tweede persoon, of derde persoon), 2) aantal (enkelvoud of meervoud), 3) tijd (voor wat betreft het Engels: present, past, future, present perfect, past perfect en future perfect , 4) vorm (actief of passief) en 5) wijs (indicatief, conjunctief of imperatief).

Verreweg de meeste juridische teksten zijn geschreven in:  de derde persoon (hij/zij), de tegenwoordige tijd en de indicatieve wijs (een beschrijving van de werkelijkheid). En dat is maar goed ook, want anders kunnen rechters wel eens voor moeilijke beslissingen komen te staan.

In United States v. Zavalza-Rodriguez  kwam het verschil tussen de actieve en passieve vorm de aangeklaagde, de heer Zavalza-Rodriquez, goed van pas. Hij werd veroordeeld tot 60 maanden gevangenis wegens het in bezit hebben van een kilo heroïne with intent to
distribute. Een vrij milde straf omdat hij grif toegaf dat dit ook inderdaad het geval was. Maar gezien óók een aantal wapens in zijn huis werden gevonden, ging het O.M. in beroep en eiste een hogere straf. Jammer genoeg stond in de dagvaarding dat a weapon was
possessed (in de passieve vorm dus) en niet dat the defendant did possess a firearm (in de actieve vorm). Met andere woorden: 5 jaar naar de gevangenis in plaats van de door het O.M. gevraagde 10 jaar.

Een soortelijk geval speelde in State v. Roberts. Daar diende het hoger beroep van de heer Michael Roberts die een aantal maanden eerder ter dood was veroordeeld wegens het
plegen van moord met voorbedachte rade, ofwel: aggravated premeditated first-degree murder and first-degree felony murder. Twee mannen stonden terecht tijdens het eerste proces: Roberts en zijn kompaan, de heer Timothy Cronin. Het was alleen niet duidelijk wie precies de fatale slagen had toegebracht.

In het initiële proces omschreven de instructies aan de jury keurig wat het O.M. bedoelde met aggravated premeditated first-degree murder maar met de toegevoegde woorden: the murder was committed in the course of, in furtherance of, or in immediate flight from, a
robbery. In het hoger beroep voerde de verdediging van Roberts aan dat juist de keuze voor die passieve vorm (the murder was committed) in deze jury-instructies, het de jury
onmogelijk maakte om te oordelen over de werkelijke dader. De woorden van het Hof
luidden derhalve: The problem with this instruction is that the “was committed” language is worded entirely in the passive voice, [and] require[d] no finding of any actus reus on behalf of the defendant.  Roberts werd wél veroordeeld voor medeplichtigheid, maar daar staat nou eenmaal geen doodstraf op.

Hoewel het gebruik van de passieve vorm niet grammaticaal incorrect is, waarschuwen veel stijlboeken dat het vaak beter is om het gebruik ervan zo veel mogelijk te beperken
omdat 1) het zwakker is dan de actieve vorm en 2) het algemeen moeilijker te begrijpen en te onthouden is. Stilisten keuren de passieve vorm eigenlijk alleen maar goed als 1) de
handelende persoon onbekend of onbelangrijk is (bijv. My wallet is stolen) of 2)  de nadruk ligt op de ontvanger van de actie in plaats van op de handelende persoon (bijv. President Kennedy was assassinated).

Maar zowel meneer Zavalza-Rodriquez (vijf jaar minder in de gevangenis) als meneer Roberts (zijn leven) hebben veel aan de passieve vorm te danken.

Meer over passief-actief in Amerikaanse rechtbanken? Klik hier.