“Makkelijke” woorden gebruiken. Dat is vaak een van de meest voor de hand liggende oplossingen die mensen geven om juridische teksten te vereenvoudigen. Denk maar eens aan de redelijk geringschattende term: “Jip-en-Janneke-taal”. Veel onderzoek wijst echter uit dat meer aandacht aan zinsopbouw, zinslengte en zinsstructuur van een veel groter
belang is voor het begrijpen van (juridische) teksten. Vandaag aandacht voor de
woordvolgorde in het Engels.

Zoals veel andere talen heeft een ideale Engelse zin de volgorde SVOMPT, ofwel: Subject-Verb-Object-Manner-Time (onderwerp-werkwoord-lijdend voorwerp-manier-tijd). Als een van de weinige talen kan je in het Nederlands heel makkelijk met O, of M, of T beginnen. En áls je dat doet, keer je de volgorde van S en V om: “De man kocht het huis voor € 100
gisteren” (= SVOMPT). Maar als je de zin begint met O, M, P of T, dan krijg je ook de volgorde V-S: “Gisteren kocht de man het huis voor € 100” (TVSOP). In het Engels kán je natuurlijk wel een zin met Yesterday beginnen, maar dat is tamelijk ongebruikelijk, en alles wat
ongebruikelijk is, leidt af van een onmiddellijk en moeiteloos begrip van een tekst. Doe dat dan alléén als u specifiek wil benadrukken dat het Yesterday was! Meer over SVOMPT? Klik hier  en hier.

Bovendien volgt er in het Engels altijd een komma ná het eerste woord, of de eerste
woorden, als dat dat eerste woord niet het Subject is: (Yesterday, the man bought the house for € 100). Waarschijnlijk om te laten zien dat er iets bijzonders aan de hand is, en dat leidt dan weer opnieuw af van onmiddellijk en moeiteloos begrip van een tekst.

Natuurlijk zijn er een paar uitzonderingen op die regel. Die uitzonderingen zijn er vooral om een tekst te laten “vloeien”. Het is gebruikelijk om een zin te beginnen met
verbindingswoorden (bijv. However, Despite, Therefore etc.) of bijwoorden die een mening of een gevoel weergeven (bijv. Luckily, In my opinion etc.). Maar ook hier laat je die volgen met een komma zodat het Subject aan de beurt is. In my opinion, they should be more
realistic / Luckily, I was able to…).

Als je je zoveel als mogelijk aan de SVOMPT-regel houdt (en dus het Subject zo dicht
mogelijk tegen de Verb aanplakt, dan vermijd je ook al die ingebedde zinnetjes die met if beginnen (en dat geldt zeker ook voor het Nederlands). The Court may, if it considers that the applicant has satisfied the requirements, award compensation. Maak daar liever: The Court may award compensation, if it considers that the applicant has satisfied the
requirements van.

De enige keer dat je de verbinding tussen S en V verbreekt is met bijwoorden van tijd of
frequentie die zich tussen S en V wringen: I always take the train on Monday / I never watch football. En dan weer ná het werkwoord als dat werkwoord een vorm van to be is: He is never late for a meeting. Als er meerdere werkwoorden zijn, dan dat bijwoord tussen de werkwoorden zetten: They have always been a reliable partner / They have also been
working on a new contract.

Er is natuurlijk nog veel meer te zeggen over zinsconstructies en woordvolgorde en dat zullen we op deze plek vast nog wel doen. Maar als iedereen de bovenstaande adviezen ter harte neemt, dan komen vast veel minder vaak de zinnen tegen die we in onze laatste Legal English Writing Skills-training tegenkwamen:

• As a result I do not communicate in English during my studies very often.
Maak daar liever van: As a result, I rarely/seldomly communicate in English.
• Also, I struggle with writing short and to-the-point sentences.
Maak daar liever van: I also struggle with writing short and to-the-point sentences.
• Currently I am exploring the possibility to…
Maak daar liever van: I am currently exploring the possibility to…
• In high school I was taught Dutch, English, German, French and Latin.
Maak daar liever van: I was taught Dutch, English, German, French and Latin In high school.
• Luckily they gave me a job, and over the past twenty years I have been working as an attorney at … with a great deal of pleasure.
Maak daar liever van: Luckily, they gave me a job, and I have been working as an attorney at … with a great deal of pleasure over the past twenty years.
• My weakness certainly is that I do not always know if I succeed…
Maak daar liever van: My weakness is certainly that I do not always know if I succeed …
• In conclusion, I briefly would like to address my strengths and weaknesses regarding drafting documents in English.
Maak daar liever van: In conclusion, I would briefly like to address my strengths and weaknesses regarding drafting documents in English.
• I think for at least 50% of the work I do, I need to write in English.
Maak daar liever van: I think I need to write in English for at least 50% of the work I do.

Natuurlijk zal iedere Engelssprekende begrijpen wat u bedoelt. De vraag is zelfs of het wel “goed” of “fout” is (lees hier de blog van vorige week), maar het is allemaal
“ongebruikelijk”, het wijkt af van de norm. En alles wat ongebruikelijk is, leidt af. En alles wat afleidt, staat een onmiddellijk en moeiteloos begrip van de tekst in de weg.

Vaak wordt gedaan alsof Legal English een aparte manier is om zich uit te drukken, bijna een aparte taal is. Echter, het is en blijft natuurlijk Engels. Misschien een bepaald “soort” Engels met bepaalde karakteristieken maar wel een Engels dat zich houdt aan de
standaardregels van de Engelse grammatica.

Rechtbanken starten het proces van interpretatie met het uitgangspunt dat iedereen
(advocaat, aanklager etc.) de grammaticale conventies volgt; welke andere maatstaf moeten ze anders gebruiken om een bepaalde betekenis aan zinnen toe te kennen? Dat is misschien vanzelfsprekend, maar het Amerikaanse Supreme Court vindt het af en toe nodig om daarop te wijzen door bijv. te schrijven dat het naturally does not review congressional enactments as a panel of grammarians; but neither does it regard ordinary principles of English prose as irrelevant to a construction of those enactments (Flora v United States 145, 150). Met andere woorden: good legal writing should follow the conventions of grammar, not as an end in itself but to ensure accurate communnication between reader and writer.

Het is hier overigens goed om op te merken dat Engelstaligen het steeds hebben over
conventions en principles en niet over “regels”. Dit met name omdat er helemaal geen bindende grammaticaregels (of zelfs bindende spellingsregels!) bestaan zoals die in de Nederlandse, Franse, of eigenlijk “Europese” (waarbij Brits als niet-Europees wordt gezien) context wél bestaan (zie o.m. een eerdere blog hier).

Dat is dan ook precies de reden waarom je in een (door een native speaker) Engels geschreven Engelse tekst zelden zal zien dat iets wrong is. Ze hebben het dan over
grammatical lapses, poorly constructed sentences, grammatical infelicities etc, allemaal om niet de woorden wrong-right te gebruiken… als er geen officiële regels zijn, dan kan er ook niets wrong of right zijn, nietwaar? Alleen maar dingen die “niet-gebruikelijk” zijn. Bent u overigens ooit wel eens door een native speaker Engels verbeterd op uw Engels? Ik denk het niet. En dat is niet omdat ze zo “beleefd” zijn, maar veel eerder omdat er (in Engelstalige ogen) geen wrong-right is.

Daarnaast moet je niet uit het oog verliezen dat schrijvers van teksten met grammatica- of spellingsfouten door de lezers ervan, op allerlei negatieve manieren worden beoordeeld. Het onderzoek Grammar Mistakes: the Tainting Effect of Grammar Usage Errors on Judgments of Competence and Character laat luid en duidelijk zien dat lezers een hele
andere kijk op de schrijvers krijgen als die teksten 1) zonder fouten 2) een paar fouten of 3) met veel fouten worden geschreven. Overigens precies op dezelfde manier als waarop ik dit weekend een spandoek van PSV-supporters las (en beoordeelde). Dat spandoek was opgehangen voor het huis van burgemeester Halsema en las: “Van supporters pesten, wordt je blij. Je zoon is een crimineel, niet wij”. Wat doet die -t in “wordt”? Als ík zoiets lees, krijg ik gelijk een beeld van de geestelijke ontwikkeling van PSV-supporters. En terecht of niet (want wat weet ik van het gemiddelde IQ van PSV-supporters?), het leidt af van de boodschap, en dáár gaat het om.

Toch waarschuwen een aantal Legal English-experts om enigszins voorzichtig te zijn met het veroordelen van grammatica-fouten. Ten eerste omdat er lang niet altijd een gemeenschappelijke basis is wat “goed en fout” is (zo zijn er behoorlijk uiteenlopende meningen over wanneer that en wanneer which gebruikt moet worden, over de betekenis van de zgn. serial comma zie bijv. hier) en ga zo nog maar even door.  Ten tweede bestaan er wel meer Engelse “talen” (Brits? Amerikaans?) met licht afwijkende grammaticale gebruiken (bijv. het Brits-Engelse The client has confirmed the dates  en het Amerikaans-Engelse The client confirmed the dates (US-Engels) en spellingsvormen. Ten derde mogen rechtbanken de grammaticale tekortkomingen van de opsteller van (bijv.) een contract niet gebruiken om de bedoelingen van partijen in twijfel te trekken (zoals bijv. Technology Holdings Ltd v. IAG NZ, waar het ging over een groot aantal verkeerd gebruikte, dan wel geheel ontbrekende) voorzetsels. En ten vierde zijn er gewoon heel wat schrijvers die de conventies botweg niet begrijpen.  Of, zoals Lord Mustill in Touche Ross & Co v Baker in 1992 verzuchtte: Experience shows that insurance documents […] are rarely drawn with the precision of language needed for grammatical contrasts to be a reliable guide to intention.

PS.
Ik zie dat ik in deze blog het nog vaak heb over “goed” en “fout” Engels. Graag wil ik hier nogmaals benadrukken dat native speakers Engels het niet zo zien.

PSPS.
Ironisch genoeg komt in de naam van het boven aangehaalde onderzoek het woord
judgment voor. De huidige stand van zaken is als volgt: in Brits-Engels schrijf je het mét een -e- (judgement) als je het woord NIET in een juridische context gebruikt en zónder -e-
(judgment) als je het in een juridische contact gebruikt, als in vonnis, rechterlijke uitspraak etc.