Zoals u waarschijnlijk weet, is op 1 januari 2019 de Netherlands Commercial Court (NCC) van start gegaan. De NCC behandelt zaken standaard in het Engels en doet in het Engels uitspraak. De mogelijkheid om bij de NCC in het Engels te procederen betekent dat
bewerkelijke vertalingen niet meer nodig zijn. Naast het kostenvoordeel leidt dit ook tot meer efficiëntie, duidelijkheid en transparantie. “Bij de NCC werken rechters, raadsheren en juridische medewerkers uit heel Nederland die specifieke deskundigheid en ervaring hebben en bovendien het Engels goed beheersen”, zo zegt de website van De Rechtspraak.
Dat hopen we dan maar. Het kán namelijk ook anders lopen, zoals een reeks rechtszaken in Georgië onlangs aantoonde. In april 2015 ontstond in de Georgische stad Batoemi een geschil tussen twee bedrijven over de volgende zin in een (voorlopig) contract: If within 30 (thirty) days since the beginning of […] negotiations the Purchaser and the Supplier have not managed to settle the dispute, either of the party is able to apply for the arbitration of law to the International Chamber of Commerce (ICC) to resolve the dispute. The arbitration will take place in Tbilisi, Georgia, the language will be English and will be subject to the ICC
regulations. Allemaal duidelijk volgens de regels van de ICC.
Geen probleem, zou je zeggen. Ware het niet dat de partijen er inderdaad niet uitkwamen en dat de plaatselijke rechtbank, de Batumi City Court, deze clausule uitlegde als slechts een referentie aan de ICC-arbitrageregels. De Batoemische rechtbank oordeelde dat dit
onvoldoende bewijs was van de wil van beide partijen en verklaarde het contract nietig.
De eiser was het hier niet mee eens, ging in beroep bij een hogere rechtbank in Koetaisi, de tweede stad van Georgië. De rechters daar waren iets beter op de hoogte van (met name) de betekenis van de woorden either of the party is able to en oordeelden in het voordeel van de eiser. Om diverse redenen (waaronder de vraag wie er op moest draaien voor de kosten) namen beide partijen het vervolgens naar de Georgische Hoge Raad.
Pas kort geleden kwamen de Georgische opperrechters dan toch eindelijk tot een
uitspraak: the agreement, pursuant to which either party is entitled to refer the dispute to
arbitration, means that the arbitration agreement grants a right to either party to commence arbitration; however, if such right is exercised by either one of the parties, then both parties are obliged to submit to arbitration […]. De Hoge Raad ging verder met: If the term of the contract gives more than one possibility of interpretation, it is generally reasonable to apply the interpretation which corresponds to the essence of the agreement; therefore, in the present case, the word ‘is able’ should be interpreted in such a way, that if such choice is
exercised, the parties are obliged to refer the dispute to arbitration under the Rules of
arbitration of the International Chamber of Commerce (ICC).
Zo zie je maar weer… je kan alles nog zo goed hebben geregeld (ICC-regels en alles), maar voor je het weet ben je vier jaar verder door een enigszins afwijkende interpretatie van to be able to. Ik zeg natuurlijk niet dat iets dergelijks ook bij de nieuwe Netherlands
Commercial Court in Amsterdam staat te gebeuren. Dat is zelfs behoorlijk onwaarschijnlijk, maar de kans op begripsverwarring is natuurlijk wel groter als je een andere taal toelaat. Vraag dat maar aan de Georgiërs…
Overigens schijnt het buitenspel zetten van ICC-regels speciaal in de Russische Federatie vaker voor te komen. Lees het artikel van Yadykin en Rubin van Freshfields Bruckhaus
Deringer, die hun artikel besluiten met: This requires very accurate drafting to avoid
creating arbitration clauses that might be deemed “pathological”. En zo is het maar net!
(Met dank aan Suzanne Landheer, Houthoff)