Meer en meer juristen zijn het erover eens dat het gebruik van Plain English (of naar onze wereld vertaald: “Begrijpelijk Nederlands”) een waardevolle verrijking is van de communicatie tussen juristen en “burgers”, ofwel niet-juridisch onderlegde leken. Voor de communicatie tussen juristen onderling hoeft dat allemaal niet zo nodig: “wij” weten tóch wel waar “wij” het over hebben, is vaak het excuus. Afgezien van het feit dat dit van een tamelijk elitair wereldbeeld getuigt, is niets minder waar…

Op het laatste Clear Language wereld congres in België afgelopen november (lees hier meer over de bijdrages)  toonde de onderzoeker Kath A. Straub (e.a.) overtuigend aan dat teksten die in Plain English zijn geschreven door zowel juristen als leken een stuk hoger worden aangeslagen. Straun (e.a.) bouwde verder op bestaand onderzoek van Benson en Kessler over de beeldvorming die bij rechters en juristen ontstond als zij (door juristen geschreven) juridische stukken in Plain English en in traditioneel Legal English lazen. Zij kwamen al in 1987 tot de conclusie dat lawyers who write in legalese are “likely to have their work judged as unpersuasive and substantively weak en dat their professional credentials may be judged less credible. (Voor het complete Benson & Kessler-onderzoek: lees hier)

Dit onderzoek werd door Straub (e.a.) min of meer herhaald waarbij 38 juristen en 93 niet-juristen twee korte teksten moesten lezen: één geschreven in Legal English, de ander in Plain English. Vervolgens moesten deze 131 mensen de teksten beoordelen op een reeks van karakteristieken zoals bijv. ‘duidelijkheid’, ‘betrouwbaarheid’, ‘vermogen om een zaak te winnen’, en ‘tevredenheid met de jurist die het betreffende tekstje had geschreven, als hun counsel’.

Voorbeeld:
The trial court erred in giving flawed essential elements instructions to the jury and thereby denied the defendant due process and fundamental fairness since it is error to give the jury, within the essential elements instructions, one statement containing more than one essential element of the crime and requiring of the jury simple and singular assent or denial of that compound proposition, fully capable of disjunctive answer, which if found pursuant to the evidence adduced would exculpate the defendant.
Of:
The trial judge erred by instructing the jury to affirm or deny a single question. That question included all the major elements of the crime. By joining all the major elements, the judge prevented the jury from acquitting the defendant even if they found him innocent of a major element. This error denied him his due-process rights.

Het gaat hier te ver om alle resultaten te bespreken (voor geïnteresseerden: zie hier de gebruikte PowerPointpresentatie). De voornaamste conclusies van dit onderzoek waren:

1. Zelfs juristen hebben moeite met andere juristen te begrijpen. Plain English helpt
2. Juristen zijn het erover eens dat Plain Language duidelijker, preciezer en overtuigender is
3. Juridische opleidingen moeten nog steeds les geven in “twee talen: Plain English en Legalese”
4. Mensen -ja, zelfs juristen!- willen dat hun advocaten Plain Language gebruiken.

Het gaat in het gebruik van Plain English (en Begrijpelijk Nederlands) lang niet alleen om het vermijden van zgn. “moeilijke” woorden, iets wat velen denken; je zou zelfs kunnen beweren dat “moeilijke” woorden nog steeds onontbeerlijk zijn in Legal English gezien het belang dat in Common Law-systemen wordt gehecht aan vroegere uitspraken van rechtsprekende instanties…). Daarnaast zou je kunnen beargumenteren dat het gebruik van “moeilijke, juridische terminologie” de communicatie tussen juristen onderling juist vergemakkelijkt. Net zoals Japanse bonzaiboomkwekers en Tibetaanse yakmelkkarners onderling ook vast veel sneller kunnen communiceren met vakterminologie…

Veel meer gaat het om het vermijden van nodeloos ingewikkelde zinsconstructies, van nodeloze interpunctie, van nietstoevoegende verdubbelingen, van het overmatig gebruik van voornaamwoordelijke bijwoorden, van schrijven van veel te lange zinnen, van een overmatig gebruik van de passieve vorm, van het gebruik van nominalisaties, van het gebruik van archaïsmen, van…. van…., van… Kortom alles waar wij onder de verzamelterm Plain English in deze blog over schrijven (lees verder hier).

Tenslotte nog dit: alle niet-Engelstalige juristen die in het Engels schrijven, zouden een groot aanhanger van Plain English moeten zijn. Niet alleen vinden hun klanten dit verre te verkiezen boven Legalese (zie Straub e.a), maar ook maakt het gebruik van Plain English het een stuk eenvoudiger om in het Engels te schrijven! Kortom: hou op om klakkeloos teksten en passages van uw Engelstalige beroepsvrienden over te nemen!